Drie gebeurtenissen van de laatste week

Opera

Eén van de mooiste momenten van de afgelopen week was het bezoek aan de opera Kaja i Gerdy van de componist S. Banevich  in het Bolsjoj theater.

Het gebouw was overweldigend mooi, maar ook de uitvoering van de opera. Het verhaal is gebaseerd op het sprookje “De sneeuwkoningin” van H.C. Andersen. De boodschap van het stuk was dat liefde en vriendschap alle problemen kunnen overwinnen. De sprookjesachtige sfeer overheerste, ook in het decor, waardoor het stuk heel geschikt was voor kinderen.

Het viel me ook onmiddellijk op dat er zoveel kinderen waren. Zelfs hele jonge kinderen. Allemaal op hun mooist gekleed, en je kon zien dat ze genoten. Ik vond het bijzonder om te zien: om kinderen te boeien hoeft de muziek niet persé in de stijl van “Kinderen voor kinderen” te zijn!

En toen we buiten kwamen was het nog steeds sprookjesachtig......  Het hoort bij dit land: Sprookjesachtig en overdadig.

Kerstmis en verjaardag..

…vielen voor mij dit jaar op één en dezelfde dag. Overdag heb ik er niet veel van gemerkt dat het kerstmis was.
Op de kerstmis is er in Rusland echter ’s avonds een kerstnachtdienst, die bij ons altijd op de 24e wordt gehouden. Op de televisie worden afwisselend de diensten in Moskou, St. Petersburg, en in twee plaatsen in Oekraïne getoond.
Wij waren een poosje bij de viering in de kathedraal in de Christus-Verlosserkathedraal. Een prachtig gebouw dat volledig werd gesloopt in de Sovjetperiode, maar in de 90er opnieuw werd opgebouwd en in 2000 ingewijd. Het gaat er tijdens de dienst zo anders aan toe dan wij gewend zijn. Mensen komen en gaan. Er staan geen stoelen of banken. Vrouwen in dienst van de kathedraal lopen heen en weer en verkopen kaarsen, of halen geld op, of maken de kandelaars schoon. Een soort bewaker houdt in de gaten of je je wel goed gedraagt. Een kindje dat geschminkt was voor kerst, mocht zo niet binnen blijven.
Al kijkend en lopend door de kathedraal realiseer ik me dat er ongelofelijk veel en grote verschillen kunnen bestaan in beleving en gewoontes. Maar wie ben ik om te bedenken dat het één beter is dan het ander?
Ik heb stiekem een filmpje gemaakt:

Tot mijn verrassing luidden de klokken toen we buiten kwamen:

Aan het eind van de dag hebben we mijn verjaardag gevierd met een lekker etentje.

Het huwelijksfeest.

We zijn heel blij dat we dit mee mochten maken. We hebben kennis gemaakt met de familie van Julia en met haar vrienden. Aardige mensen allemaal. Op het feest voelden we ons echt thuis. Dezelfde sfeer als bij het feest in Nederland.

Zelfgemaakt decor op de achtergrond, veel tulpen en lichtjes en een kleiner decor van de bloemist.

Er was een heerlijk diner en tussen de gangen door waren er spelletjes en activiteiten. Echt Chris en Julia. O.a. vliegtuigjes gooien met een wens er op, een quiz over hun leven, het uitspreken van Nederlandse woorden door de Russen, van papier iets vouwen wat je hun zou willen geven, etc.  Ik heb nog gespeeld en gezongen voor ze; en met elkaar hebben we een lied gezongen dat ik had gemaakt in het Engels op de melodie van “Love me tender”.

Chris en Julia hebben gedanst en lesgegeven in hun favoriete dansstijl: Lindy Hop.
Te bekijken op dit YouTube-fimpje

Al met al een bijzondere ervaring om met tevredenheid aan terug te denken!