Drie gebeurtenissen van de laatste week

Opera

Eén van de mooiste momenten van de afgelopen week was het bezoek aan de opera Kaja i Gerdy van de componist S. Banevich  in het Bolsjoj theater.

Het gebouw was overweldigend mooi, maar ook de uitvoering van de opera. Het verhaal is gebaseerd op het sprookje “De sneeuwkoningin” van H.C. Andersen. De boodschap van het stuk was dat liefde en vriendschap alle problemen kunnen overwinnen. De sprookjesachtige sfeer overheerste, ook in het decor, waardoor het stuk heel geschikt was voor kinderen.

Het viel me ook onmiddellijk op dat er zoveel kinderen waren. Zelfs hele jonge kinderen. Allemaal op hun mooist gekleed, en je kon zien dat ze genoten. Ik vond het bijzonder om te zien: om kinderen te boeien hoeft de muziek niet persé in de stijl van “Kinderen voor kinderen” te zijn!

En toen we buiten kwamen was het nog steeds sprookjesachtig......  Het hoort bij dit land: Sprookjesachtig en overdadig.

Kerstmis en verjaardag..

…vielen voor mij dit jaar op één en dezelfde dag. Overdag heb ik er niet veel van gemerkt dat het kerstmis was.
Op de kerstmis is er in Rusland echter ’s avonds een kerstnachtdienst, die bij ons altijd op de 24e wordt gehouden. Op de televisie worden afwisselend de diensten in Moskou, St. Petersburg, en in twee plaatsen in Oekraïne getoond.
Wij waren een poosje bij de viering in de kathedraal in de Christus-Verlosserkathedraal. Een prachtig gebouw dat volledig werd gesloopt in de Sovjetperiode, maar in de 90er opnieuw werd opgebouwd en in 2000 ingewijd. Het gaat er tijdens de dienst zo anders aan toe dan wij gewend zijn. Mensen komen en gaan. Er staan geen stoelen of banken. Vrouwen in dienst van de kathedraal lopen heen en weer en verkopen kaarsen, of halen geld op, of maken de kandelaars schoon. Een soort bewaker houdt in de gaten of je je wel goed gedraagt. Een kindje dat geschminkt was voor kerst, mocht zo niet binnen blijven.
Al kijkend en lopend door de kathedraal realiseer ik me dat er ongelofelijk veel en grote verschillen kunnen bestaan in beleving en gewoontes. Maar wie ben ik om te bedenken dat het één beter is dan het ander?
Ik heb stiekem een filmpje gemaakt:

Tot mijn verrassing luidden de klokken toen we buiten kwamen:

Aan het eind van de dag hebben we mijn verjaardag gevierd met een lekker etentje.

Het huwelijksfeest.

We zijn heel blij dat we dit mee mochten maken. We hebben kennis gemaakt met de familie van Julia en met haar vrienden. Aardige mensen allemaal. Op het feest voelden we ons echt thuis. Dezelfde sfeer als bij het feest in Nederland.

Zelfgemaakt decor op de achtergrond, veel tulpen en lichtjes en een kleiner decor van de bloemist.

Er was een heerlijk diner en tussen de gangen door waren er spelletjes en activiteiten. Echt Chris en Julia. O.a. vliegtuigjes gooien met een wens er op, een quiz over hun leven, het uitspreken van Nederlandse woorden door de Russen, van papier iets vouwen wat je hun zou willen geven, etc.  Ik heb nog gespeeld en gezongen voor ze; en met elkaar hebben we een lied gezongen dat ik had gemaakt in het Engels op de melodie van “Love me tender”.

Chris en Julia hebben gedanst en lesgegeven in hun favoriete dansstijl: Lindy Hop.
Te bekijken op dit YouTube-fimpje

Al met al een bijzondere ervaring om met tevredenheid aan terug te denken!

Oud en nieuw, Kolomna en Moskou

Oud en nieuw

Oud en nieuw hebben we gevierd in een hotel in Kolomna,  een historische plaats 110 km buiten Moskou. Tussen allemaal Russen, tijdens een diner, een nieuw jaar beginnen, dat is wel even een ervaring. Vlak voor twaalf uur was er een toespraak van Poetin op een groot scherm, en daarna met elkaar het volkslied zingen. Van te voren zag Rudi wel 50 man politie met honden op straat, wij dachten minstens dat de President Himself op bezoek zou komen, maar toen we het vroegen aan Alexander zei hij: “Dat is voor het vuurwerk-feest straks”. Sowieso is er veel beveiliging in Rusland. Veel meer dan de vorige keer dat we hier waren. Het geeft ook wel weer een veilig gevoel in deze tijd van aanslagen.
Om één of andere duistere reden was het vuurwerk pas om 2 uur.

Daarna is het de traditie dat je elkaar cadeautjes geeft. Ik ben nog nooit zo laat op bed gegaan.

Kolomna

Met -17 hebben we een excursie gemaakt naar het Kremlin van Kolomna. Een Kremlin is een verdedigingsmuur uit de middeleeuwen. Als er dan een aanval dreigde was je veilig binnen de muren. 

Later bouwde de adel huizen en paleizen binnen deze muren, maar ook kerken. Waarom zoveel kerken bij elkaar vroeg ik me ook al de vorige keer af, toen we het Kremlin in Moskou bezochten. Elke kerk is gewijd aan een bepaalde heilige. Heiligen trekken mensen aan, dus hoe meer kerken des te meer bezoekers, en dat is goed voor de economie. Dat kennen we ook in Europa, waar kloosters en kerken soms de raarste acties uitvoerde om relikwieën te bemachtigen. Want relikwieën trekken mensen. Zo hield je de stad, of het klooster draaiende.

Prachtig zo in de sneeuw! De zon erbij… Nina ging spontaan een gedicht van Pushkin declameren.

Winter morning

Cold frost and sunshine: day of wonder!

But you, my friend, are still in slumber -

Wake up, my beauty, time belies:

You dormant eyes, I beg you, broaden

Toward the northerly Aurora,

As though a northern star arise!

Lees hier verder

Moskou

Als je Moskou bezoekt denk je al gauw aan het Kremlin, en andere bekende plekken.

Maar op stap met Chris en Julia, zie je ook een minder bekende kanten van Moskou. Ze hadden zin in schaatsen, en zo kwamen we terecht in het Sokolniky park. Prachtig en heel gezellig daar. Veel versiering en lichtjes.

Een plek waar je kon dansen, en waar vooral oudere vrouwen gebruik van maakten. 

Tentjes met koek en zopie, of bijv een gekrulde aardappel op een stokje.

Vuren om je handen te warmen.

Mijn haar met rijp van de adem; toen we het park verlieten was het – 20!

Terug in Moskou

Twee jaar later....
We zijn weer terug in Moskou. Chris en Yulia zijn in de afgelopen decembermaand in Nederland getrouwd, en nu gaan we het hier in Moskou nog eens dunnetjes overdoen. Dubbel genieten  heet dat.

Het welkom was hartverwarmend; één uur 's nachts kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. We zijn ook meteen weer gewend aan de drie warme maaltijden per dag, heerlijke traditionele gerechten!

Gistermiddag hebben we het Rode plein bezocht, het had eindelijk een beetje gesneeuwd. Alles is in winter- en kerstsfeer. In Rusland wordt kerst op 6 januari gevierd.  De kerstmarkt lijkt op de kerstmarkten van Duitsland. Chocola, glühwein, pannenkoekjes en souvenirtjes.

De versiering van de gebouwen en de straten is overweldigend, veel en mooi.
Ik vraag me af: wat is Rusland? Is het het verhaal dat we steeds het nieuws horen, zijn het deze lieve mensen waar we logeren? Of al het moois, de tradities.. .. . ik hoef het niet te weten, ik ga genieten van de momenten!

Laatste dag

Morgen vertrekken we naar Nederland en dat is ook wel weer fijn! We hebben zoveel gezien en beleefd in deze vakantie, ik zou er nog wel 3 blogs mee kunnen vullen. Eén van de dingen die ik niet genoemd heb zijn de metrostations in Moskou en St. Petersburg. Zo prachtig! Bij elke halte: gauw uit het raam kijken hoe dit station er uit ziet. Door Stalin waren de stations bedoeld als paleizen voor het volk. Het geeft inderdaad koninklijk gevoel om daar rond lopen, heel anders dan in Parijs. De beste kunstenaars werden ingeschakeld om de gebouwen te verfraaien. De afbeeldingen en versieringen verbeelden het ideale Rusland: de geschiedenis, de tradities, de Sovjetstijl van leven, de hamer en sikkel etc.  Veel van de stations zijn in die periode (50er jaren) gemaakt, maar ook de moderne stations zijn prachtig. De stations worden elke dag schoongemaakt, en als het schoon is gooi je zelf ook niks op de grond! Onderaan de roltrappen zit een mevrouw in een hokje om op te letten. Maar waar ze nou precies op let? Geen idee. Ik mocht haar in elk geval niet fotograferen.  We hebben veel foto’s gemaakt ondergronds:

Eén station is gewijd aan de schrijver Vladimir Majakovski. Op het plafond is een gedicht  te lezen met een mozaïek die wolken verbeelden door de kunstenaar Alexander Deyneka. (Lees ook de reactie van Julia hieronder!)  Morgen zoeken wij ook de wolken op. Dank aan iedereen voor de aardige reacties! 

Silver

De laatste dagen van deze reis brengen we door in de datcha. Er is daar geen goed internet zodat er nu twee berichten in één keer worden toegevoegd.

We zijn in de datcha met zes mensen en een kat. Dit verhaal gaat over de kat. Zijn naam is Silver; Alexander gaf hem aan Nina voor hun zilveren huwelijk. Silver is de Aristocat van dit gezin die wordt aanbeden door de familie en daar gedraagt hij zich ook naar. Door zich in de vreemdste houdingen te wringen  probeert hij de aandacht te trekken lijkt het wel. En als dat lukt, dan zingen ze zijn naam: “Sielver”, met een lange ie. Zo wordt hij per dag tientallen malen bezongen. In het appartement (waar hij nooit naar buiten mag) is het een luie, slome kat, maar gaan ze naar de datcha, dan ontwaakt zijn instinct en verandert de knuffelbeer in een heus roofdier. Zodra we met elkaar in de auto zitten raakt Silver opgewonden. Na ongeveer 5 minuten rijden moet ie op de kattenbak  bij Nina’s voeten. Dat is een ritueel. Binnen de kortste keren hangt er de stank van kattenpoep in de auto. Zo snel als mogelijk is zet Alexander de auto stil en leegt de kattenbak. Tijdens de rit ligt ie het liefst bij Alexander, maar tegen de tijd dat we bijna bij het huisjes zijn wordt Silver steeds ongeduriger, rent heen en weer door de auto en kijkt uit het raam of we er al zijn. Bij de datcha aangekomen geniet hij van zijn vrijheid, rent door de tuin, jaagt op vliegen en muizen en is het liefst ’s de hele nacht op pad. Als hij dan na een paar dagen weer terug is in Moskou moet ie eerst bijkomen van alle actie.