Sint Petersburg

  

Na de stilte en uitgestrektheid van de Wolga, terug in de drukte van de stad. Maar prettig! De sfeer is uitnodigend, als toerist ben je welkom; de Engelse vertalingen op de bordjes getuigen ervan.

In mijn Captiool-reisgids wordt St Petersburg “Venster op het westen” genoemd. In de 18^e eeuw oriënteerde Peter de Grote, stichter van deze stad, zich op het westen en haalde daar kennis en inspiratie vandaan die hij toepaste op allerlei gebied: scheepsbouw, architectuur, etc. Ook zijn opvolgers hadden westerse contacten. Terwijl we door de stad wandelen bedenken we dat het een beetje voelt als een kruising tussen Parijs en Praag. De gezelligheid, de toeristen, de kraampjes, de rijtuigen en de majestueuze, classicistische of barokke gebouwen.

Als ik Nina vraag wat zij vindt van het verschil tussen Moskou en St. Petersburg, zegt ze: ”In Moskou is iedereen bezig met rennen en geld verdienen, in St Petersburg hechten de mensen ook waarde aan andere dingen zoals  bijv. schoonheid en kunst, ze hebben een ruimere blik.

Op de verjaardag van Chris bezochten we het Peterhof. Na een bezoek aan Versailles wilde Peter de Grote ook zo’n mooi kasteel met tuin. Paleis het Loo is ook gebouwd naar het voorbeeld van Versailles, maar Peterhof komt er meer bij in de buurt! We zijn alleen in de tuinen geweest. We moesten de mond dicht houden toen we door de toegangspoort gingen: Alexander had voor ons n.l. Russische kaartjes gekocht: 200 roebel (€5,-) goedkoper dan een kaartje voor toeristen. Prachtige tuinen, gelegen aan de zee!

De twee kerken die we bezochten laten ook twee stijlen zien. De Isaäk -kathedraal komt ons – Europeanen -  door de  classicistische architectuur bekend voor.  Deze kerk was in de Sovjettijd een atheïstisch museum (wat ik me daar bij voor moet stellen…?). Bij de binnenkomst wordt je overweldigd door de grote, hoge ruimte, de enorme pilaren en de rijkdom.  Omdat de kerken nu musea zijn mag je binnen fotograferen.

Pilaren van malachiet

                                                       

Kerk van de Verlosser op het Bloed is gebouwd in oud Rusissche stijl. De kerk lijkt op de bekende kerk van het Rode Plein. Het plafond en de wanden zijn bedekt met fijn mozaïekwerk en iconen in de Russische stijl. Heel bijzonder om te zien.

De iconostase is een wand met iconen die het altaar scheidt van de rest van de kerk.

Tot slot ben ik nog even heerlijk alleen het Russisch museum in geweest. Rudi heeft zich vermaakt in de onderaardse gangen van het museum. Voor de Hermitage moet je een hele dag uittrekken, en dit museum was juist leuk omdat hier veel Russische kunst is te zien. Je moet dan denken aan iconen, maar ook volkskunst en schilderijen over de Russische geschiedenis, natuur en cultuur. Ik zag zelfs een schilderij dat volgens mij in het Groninger museum te zien is geweest.