Bolshoi Theater en Onegin

De opera Carmen werd uitgevoerd in een “bijgebouw” en dat vonden we al een schitterend gebouw, zondag waren we echter  in het echte Bolshoi Theater. We keken hier onze ogen uit, het is een wereld die we niet kennen. Je waant je in een sprookje, wat een rijkdom, wat een uitstraling! Het gebouw wordt een symbool van Rusland genoemd door zijn belangrijke bijdrages aan de podiumkunsten. Wel leuk om te weten: Bolshoi betekent “groot” en je spreekt het uit als “balsjoi”. 
En dan de mensen die we daar zagen……stoere types, chique types louche types. “Het lijkt hier  wel een James Bond film”, zeiden we tegen elkaar.

Aan het Bolshoi Theater is het beroemde Bolshoi Ballet verbonden dat zondag   “Onegin” uitvoerde. Eugene Onegin is een novelle van Alexander Poesjkin waar over Tschaikovsky een opera heeft geschreven.  En om het ingewikkeld te maken: Het ballet dat we zagen is gemaakt op muziek van Tsjaikovski, echter niet op de operamuziek, maar een arrangement van andere muziek van hem. Zoals bij de meeste opera’s speelt de liefde een belangrijke rol.  Door Marja, mijn privélerares Russisch, had ik al kennis gemaakt met Onegin.  Onegin is verplichte literatuur voor de Russen. Heel beroemd is de liefdesbrief van Tatjana die zij schrijft aan Onegin. We waren natuurlijk helemaal onder de indruk. Dit maak je normaal niet mee en misschien ook nooit weer. Wat vond ik het mooist? De decors, en de dans. Hoe je met dans heel genuanceerd emoties kunt uitbeelden. Emoties die horen  bij de liefde tussen twee mensen bijvoorbeeld. 

Tot slot van dit bericht daarom een beetje romantiek, een paar zinnen uit de brief:

Ik kende je ongezien, verzonken in dromen had ik je blik al lief, die mij verwarde; hoe verhief mijn ziel zich als je stem daar klonk  en weerklonk!

Filmpje